Κυριακή 4 Μαΐου 2008

Ο Καλλιτέχνης Που Βασάνιζε Το Σκύλο (Και Άλλα Παραμύθια)


Έβρισες τον Πορτορικάνο καλλιτέχνη; Υπέγραψες την online petition; Νιώθεις καλύτερα τώρα; Νιώθεις ενάρετος;
______________________________________________________________


Όταν ήμασταν μικροί παίζαμε μανιωδώς ένα παιχνίδι που λεγόταν «χαλασμένο τηλέφωνο». Κάποιοι από εμάς μεγάλωσαν και συνεχίζουν, δυστυχώς, να το παίζουν. Παντοιοτρόπως.

Ως γνωστόν η ευαισθησία δεν κοστίζει απολύτως τίποτα κι αγοράζει τα πάντα. Σήμερα, μπορείς κάλλιστα να κάνεις forward ένα -υποτιθέμενα αληθινό- email σε όλους σου τους φίλους στο facebook και το myspace και μετά να υπερηφανεύεσαι σαν παγώνι ότι έκανες το σωστό τε καγαθό. Γιατί δεν το έκανες. Μια τρύπα στο νερό έκανες φουκαρά μου. Γιατί ευαγγελίζεσαι ότι είσαι υπέρμαχος του διαδικτύου και της τεχνολογίας και στην πραγματικότητα χάφτεις αμάσητο ό,τι βρεις κάθε πρωί στο inbox σου. Γιατί δεν διπλοτσεκάρεις την εγκυρότητα ή όχι μιας είδησης μέσω του τόσο χρήσιμου ρημαδιού που λέγεται google και βάζεις την υπογραφή σου φαρδιά πλατειά πάνω σε κάτι, νομίζοντας ότι έχεις επιτελέσει το χρέος σου (κυρίως) απέναντι στην συνείδησή σου και (δευτερευόντως) απέναντι στην ανθρωπότητα.

Να σου πω όμως τα δυο κακά νέα; Α. η ανθρωπότητα δεν δίνει δεκάρα για τα φιλοζωικά σου αισθήματα. Και β. αυτό για το οποίο «παλεύεις» (από την άνετη καρέκλα όπου είναι βυθισμένος ο πελώριος από το αντιοικολογικό φαγητό κώλος σου) δεν συνέβη καν. ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ.

Όλοι μου τα «έσπασαν» κανονικά με τον καλλιτέχνη, βρίζοντάς τον και αποκαλώντας τον με επιθετικούς προσδιορισμούς γηπεδικού χαρακτήρα και διαστροφικής σεξουαλικής φύσεως. Έκανα αναζήτηση στους New York Times και το Associated Ρress και δεν βρήκα απολύτως τίποτα. Ή σχεδόν τίποτα. Έβαλα και μια φίλη μου να με βοηθήσει μεταφράζοντας μου κάποια ισπανικά και πάλι κι εκείνη ισχυρίστηκε ότι όλα τα ισπανόφωνα site δεν αναφέρουν τίποτα περί βασανισμού του ζώου. Μόνο ο, πάντα ψύχραιμος, Guardian έγραψε ένα μικρό κομμάτι για το θέμα, απαξιώνοντας το εν τη γενέσει του, χωρίς να ρίξει λάδι στη φωτιά ή να αφιερώσει, δήθεν αγανακτισμένο, ολόκληρες σελίδες στην είδηση όπως οι εγχώριοι δημοσιογράφοι-παντογνώστες που δεν ξέρουν ούτε καν να πατήσουν το κουμπί «search» στο ιντερνέτ.

Η αλήθεια είναι μια: το σκυλί ΠΟΤΕ δεν βασανίστηκε, ούτε πέθανε αβοήθητο, ούτε κακόπαθε. Αντιθέτως, ο ίδιος ο καλλιτέχνης το τάιζε και κατόπιν το ζωάκι ελευθερώθηκε. Στο παρακάτω site θα τα διαβάσετε όλα.

(Κάνω ένα quote απο τον συγγραφέα :

"Speaking of silence of serious issues, I have never seen such an online reaction to real atrocities or real injustice? Apparently, people care more about the possibility of a dog having died in this way, than in real injustice: poverty, starvation, ethnic cleansing, war, environmental devastation, etc.

As they say in Greece: the world is burning and the pussy is combing it’s hair. " )


Συνεχίστε να τρώτε το κουτόχορτο. Βάλτε και λίγο λεμόνι από πάνω. Είναι πιο νόστιμο.

1 σχόλιο:

Pan είπε...

Καλησπέρα.

Ως ένας απ αυτούς που κατάπιαν το κουτόχορτο, αλλά και, τολμώ να πω, και εκ μέρους κάποιων εκ των υπολοίπων που βρέθηκαν στην ίδια θέση, σε ευχαριστώ.

Κρίμα μόνο που δεν βρέθηκες νωρίτερα να προσθέσεις το λεμονάκι.

Θα ήταν, αναμφίβολα, νοστιμότερο.